Ah teyzeler... Onların duaları mutlaka hayatımıza dokunuyor. Bugün, yarın bilemeyiz...
Perşembe günü Çanakkale'ye geldim. Otobüs normal saatinden geç ulaştı otagara (polis kontrolü vs. uzun sürdü molalar). İndiğimde toplu taşıma kalmamıştı fakat beni alacak kişiler vardı. Otobüste bir teyze, torunu alacakmış sahilde bir yerden.
Ablama mesaj attım ve onun gideceği yere ulaşmasını sağladım.
Çanakkale'ye gidiş sebebim ertesi gün yeğenimin ameliyat olmasıydı ve doktor ameliyat esnasında zorluk derecesinin belli olacağını söylemişti.
Çıktığında doktor "gördüğüm en küçük parçaydı, çok iyi geçti" dedi. Ve biz ablamla aynı şeyi geçirdik aklımızdan, önceki gece torununa ulaştırdığımız teyzenin hiç durmadan ettiği duaları...