" ... Tek umudum dünyanın bir gün herkes için yaşanır bir yer haline gelmesi. Yoksa bundan otuz yıl sonra torunlarımız bize, bugünkü gençlerin Nazi dedelerine baktığı gözle bakacak. "Nasıl böyle davranabildiğimizi soracaklar bize, 'Sizi anlayamıyoruz' diyecekler. Biz de onlara şöyle cevap vereceğiz: 'Ama o zamanlar insanları açlıktan ölmeye terk etmek, biz kahveyi ucuza içebilelim diye onca köyün açlıktan telef olmasına aldırmayıp işleri oluruna bırakmak gayet olağan bir şeydi: "Ve torunlarımız bize soracak: 'Haberiniz yok muydu?' 'Evet, vardı. Üzerinde durmadık o kadar. Haberdardık ve üzerinde durmadık. Böyle davranmak o zamanlar normaldi:"
Sayfa 590Kitabı okudu
·
137 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.