Sevmek ve sevilmek ihtiyacı dünya varolalı beri süregelmiş ve kıyamete değin süregidecek bir durum. İnsan kimyası, diğer bir deyişle fıtrat, belli ölçüde bunu gerektiriyor. Bunun aşağılanacak, yahut küçük görülecek bir yanı olduğunu düşünmüyorum. Kaldı ki birine, bir maddeye duyulan sevgi neden ilime, bilime; kültüre ve irfana engel teşkil etsin ki? Şayet bir engelse, bu olsa olsa "sevme"deki beceriksizlikten kaynaklıdır.