En yoksul kesimlerin ihtiyaçları ilke olarak sisteme düzenleyicilik etmemelidir; zira bunları tatmin tarzı zaten bilindiğinden, tatmin edilmeleri sistemin performansını iyileştiremez, sadece masraflarını arttırır. Buna karşı öne sürülebilecek tek itiraz, ihtiyaçların tatmin edilmemesinin bütünün istikrarını sarsına ihtimalidir. Kendini zayıflığa göre ayarlamak kuvvetin doğasına karşıttır. Fakat "hayat" normlarının yeniden tanımlanmasına yol açacağı kabul edilen yeni talepler yaratmak bu doğaya uygundur. Bu anlamda, sistem kendini, insanlığı önce insanlığından çıkarıp sonra başka bir normatif yetenek düzeyinde tekrar insanlaştırarak peşinden sürükleyen avangardist makine olarak sunuyor. Teknokratlar toplumun, ihtiyaçları olarak gösterdiği şeylere güvenmediklerini beyan ediyorlar; bunlar yeni teknolojilerden bağımsız değişkenler olmadığı için toplumun kendiliğinden bunları bilemeyeceğini "biliyorlar". Karar vericilerin kibri işte bu boyutta; körlükleri de...
Sayfa 119 - Bilgesi Yayınları, 2013.Kitabı okudu
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.