Halbuki kendilerini yalnız, koskoca devletin kaderini çaresizce yüklenmiş gibi hissetmeleri aslında gerçeği tam yansıtmıyordu; pek çok Yemenli'nin, Filistinli'nin, Suriyeli'nin, Hicazlı'nın yüreği Edirne için, İstanbul, Kars, Çanakkale için çarpıyordu. Bunu asker arkadaşlarından da biliyorlardı." Dilim, rengim ayrı" demiyor, dinleri, medeniyetleri, devletleri için aynı kaderi paylaştıklarına inandıklarından Türklerle Irak'ta, Filistin'de, Sarıkamış'ta, diğer cephelerde omuz omuza bir Osmanlı olarak canlarını dişlerine takmış, savaşıyorlardı.
Sayfa 211Kitabı okudu
·
155 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.