Sen, seni kaybetmenin ne demek olduğunu bilemezsin. Sen seni hiç paylaşmadın ki… Hiç sensiz kalmadın ki… Hayır, sakın içindeki o amansız sürgünden bahsetme bana! O büyük yalnızlığından, seni çocukluğunda terk eden ve dönüp içine her baktığında o koca boşluğunda yeniden ve hep yeniden kaybolduğun benliğinin o karanlık kuyusundan, sakın, söz etme! Sakın, bana sensizliğinden bahsetme! Çünkü o dipsiz karanlık, sensin. O bulamadığın kendinsin sen. Bütün kayıplarınla, intiharlarınla, vazgeçişlerinle, savruluşlarınla, ruhunun sürgünlerine yaptığın bitmeyen yolculuklarınla, sensin, o… O, sensin işte. Ben, onu sevdim. Ben, senin içindeki o yakıcı yokluğu sevdim. İçindeki o sonsuz boşluğu, o özlediğin benliğini sevdim. Sen, hiç senden mahrum kalmadın, sevgilim!
Sayfa 129 - TEKİN YAYINEVİKitabı okudu
·
45 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.