"Istırap denilen şeyin en feci tarafı, onun bir hayalden başka bir şey olmayışıydı, insan ömrünü onun peşinde koşmakla geçirir, her zaman onu yakalayabileceğini, ona kendini koyuvererek, dişleri kenetlenmiş, ölesiye ıstırap çekeceğini sanır, fakat tam kucağına düştüğü an o kaybolur, kaçar, uzaklaşır, geride yalnızca savrulmuş, saçılmış sözcükler ve inceden inceye özenle biriktirilmiş, uğuldayan düşünceler kalırdı."
Sayfa 253Kitabı okudu
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.