Acımasızca zehirlediğimiz ve biçtiğimiz bitkileri "ot" yapan şey onların bahçemiz ile vahşi doğa arasındaki sınırı korkutucu bir biçimde yok sayma eğilimi taşımasıdır. "Otlar" genelde göze hoş gelir, güzel kokar ve huzur verirler; eğer ormanda ya da bir kırda gezerken rastlarsak elbette, onlara vahşi hayatın hayranlık veren türleri olarak saygı duyarız. Onların "hatası" kesin çizgileriyle çim alanı, çiçek tarhı, sebze bağı ve gül bahçesi olarak ayrılması gereken bir yerde davetsiz bitmeleridir.
Sayfa 76 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
·
1.183 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.