Uzun zamandır içimi bu kadar çok ezen bir kitap okumamıştım. Kısa olmasına rağmen bunca etkili olması bu denli hayatın içinden olması ile açıklanabilir. Sona doğru şu satırlar ile hayatımda gözyaşlarımı akıtan iki kitaptan biri oldu. "Akakiy Akakiyeviç'i götürüp gömdüler. Ve Petersburg, sanki orada hiç yokmuş, hiç olmamış gibi Akakiyeviç'siz kaldi. Hiç kimsenin arka çıkmadığı, hiç kimsenin değer vermediği, hiç kimsenin merak etmediği, hatta sıradan bir sineği mikroskopta incelemekten kaçınmayan bir doğabilimcinin bile dikkatini çekmeyen, kalemdekilerin alaylarına sabırla katlanan, son günlerinde de olsa zavallı yaşamını bir anlığına canlandıran palto kılığındaki parlak bir konuğun, hayatında bir an görünüp kaybolduğu Akakiyeviç, hükümdarlanın ve dünyaya egemen olanların bile üzerine çöken o falakete uğrayan bir canlı yok olmuş, hiçbir olağanüstü iş görmeden yitip gitmişti." Modern insan yığınlarının mahkum bırakıldığı o sancılı o önemsiz hayat ve trajik son öyle tanıdık öyle sıradan öyle herhangi ki. Bir süre düşündürmeye yetiyor.

PaltoNikolay Gogol · Can Yayınları · 202037,2bin okunma

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Şeyma