“Çevremdekiler için elimden geleni, hatta gelmeyeni yapar, kendime bile ayırmadığım zamanı onların selameti için gözümü kırpmadan harcardım. Birilerini mutlu etmeye çalışırken yorulmaz, sakınmaz,sıkılmaz, usanmazdım. Yanımda kendilerini anlaşılmış ve tamamlanmış hissetsinler, öyle ki yarım kalmaktan korkup gidemesinler isterdim. Fakat öyle olmadı. Bazen geride, bazen ileride ama nihayetinde hep yalnız kaldım.”
Sayfa 346Kitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.