Bazen bir kalbi incitmekten çekiniriz ve sonra o kalbin bizim yıllarca sürmüş bir gafletimizle kırılmış olduğunu öğreniriz. Bazen iyilik yapmak hevesiyle fenalık etmiş olduğumuzu anlarız. Bazen de yaptığımız fena bir şeyden iyi bir netice doğar. Böyle, istemeyerek işlediğimiz fenalıkların ve bilmeyerek yaptığımız iyiliklerin haddi hesabı mı vardır?