Tülin: - Monsenyör dinleyin beni! Kulak verin şu dileğime! Kocam yoksulluktan öldü. Birçok insan yoksulluktan ölüyor ve birçoğu da ölecek. + Ne yani? Ben mi besleyeyim onları? - Tanrı biliyor ya efendim, sizden bunu istemiyorum. İstediğim şey kocamın yattığı yeri belli edecek, üzerinde isminin yazılı olduğu bir parça taş ya da tahta. Yoksa hemen unutulup gidecek ve bir daha asla bulunmayacak. Ben de aynı hastalıktan öldüğümde başka bir ot yığının altında gömüleceğim. Monsenyör, bunlardan o kadar çok var ki! Öyle hızlı çoğalıyorlar ki! Öyle çok yoksulluk var ki!

- Monsenyör dinleyin beni! Kulak verin şu dileğime! Kocam yoksulluktan öldü. Birçok insan yoksulluktan ölüyor ve birçoğu da ölecek. + Ne yani? Ben mi besleyeyim onları? - Tanrı biliyor ya efendim, sizden bunu istemiyorum. İstediğim şey kocamın yattığı yeri belli edecek, üzerinde isminin yazılı olduğu bir parça taş ya da tahta. Yoksa hemen unutulup gidecek ve bir daha asla bulunmayacak. Ben de aynı hastalıktan öldüğümde başka bir ot yığının altında gömüleceğim. Monsenyör, bunlardan o kadar çok var ki! Öyle hızlı çoğalıyorlar ki! Öyle çok yoksulluk var ki!

Sayfa 149Kitabı okudu

İki Şehrin Hikayesi Charles Dickens

49 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tülin