Hümanist ayrı, hümanizm ayrıdır. Hümanizm insanı kutsallaştıran, yücelten, onu kusursuz gören, yeryüzünün sahibiymiş gibi değerlendiren bir yaklaşım. Hümanist ise, insanı bir değer olarak işaret eder; insanın eşref-i mahlukatlığına göndermedir biraz. İnsanın varlıktaki anlamlı yerine işaret etmek farklı, insanı tanrısallaştırmak farklıdır. İnsancıl olmak anlaşılır ama insancı olmak sıkıntılı. İnsancı hümanizma, varlığı insana kurban eden bir şeydir; insancıl olmak ise, insanın varlıktaki yerinin belirmesine çalışmaktır. İnsanın egosunu şişirdiği içindir ki, çağ bu kadar çiğ olmuştur. Şair Necatigil'in ifadesiyle, "çok çiğ çağ”da yaşıyoruz.
Sayfa 131
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.