Anılar birbirini izler: bir kapsamları olduğu yanılsamasına, ya da bir anlamları olduğu hayaline kapılmak için hiçbir sebep yoktur; cereyan ederler; seyirleri bizim seyirimiz değildir; sersem bir algıya hapsolmuş bir şekilde akışını seyre dalarız onların. Zaman boşluğunun önünde yürek boşluğu: karşı karşıya birbirine yokluklarını yansıtan iki ayna, aynı hiçlik görüntüsü... Hayalperest bir budalığın etkisi altındaymış gibi, her şey aynı seviyeye gelir: artık doruklar da yoktur, uçurumlar da... Yalanlardaki şiir, bir muammanın dürtüsü artık nerede keşfedilir?
Sayfa 20 - Metis yayınlarıKitabı okudu
·
79 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.