Nefret edilenin hiç ber şeyine acınmaz doğru. Hatta bazımız nefret ettiği kişinin başına gelen musibetten keyif dahi alır. Ancak bunun bize kazanımı mı var yoksa nefretimizin içinde insanlığımızı mı yitiriyoruz bunu iyi gözlemlemek lazım. Bana kalırsa kısa süreli nefret duygusu kabul edile bilir. Ama iş acıma duygusunu kendimizde yok etmeye gelince ..... Eksilen taraf olmak her halükarda kayıptır.
Nefret etmek umursamaktır.. O yüzden insan acır üzülür fakat bunu saklamak için hasoldu ohh keyfim geldi gibi kelimeler kullanıp kendini kandırır.. Kayıtsız kalınan kişiye acımaz insan ölse dahi umrunda olmaz.. Nefret etmek edilen kişiyi hatırlmaktan daha öte sürekli beyninde olması yer etmesi demektir.. Benim düşüncem.
Ne kadar nefreti hak eden biri olsa da o kişiye acımak insanın kendisine edebileceği en büyük iyiliktir aslında. Kendi içindeki merhamet hissini besler!
Vallah uzun zamandır kalbimi kullanmaya kullanmaya nefret etmek nedir, aşık olmak nedir hiç anlamıyorum. Mal gibi hayat yaşıyorum. Ama bunun cevabı neden ve neyden nefret ettiğine bağlı