her insan bir noktada kendini toparlamak zorunda kalabilir. kendini düştüğü çukurdan çıkarmak, üstünü başını çamurlu elleriyle temizlemek, temizledikçe daha çok çamurlanmak ve bu döngüden bi türlü çıkamamanın buhralarında gelip gitmek zorunda kalabilir. olur, olmaz değil. insanız, kirlenebiliriz, batarız ve çıkarız, tepeyi de görürüz, dibi de. temizlemeye çabaladıkça kirletedebiliriz kendimi, hayatı elimize yüzümüze bulaştırabiliriz zira hayat bazen inatçı bir çamur birikintisidir. yeri gelir düşer yeri gelir kalkarız ama vakti gelir, karşımıza tertemiz bir göl çıkar ve işte o zaman anlarsın temizlenme vaktinin geldiğini. hayat sana çamuru da verir suyu da. seni düşürür de kaldırır da. sen yeter ki devam et, çamurun sonu zaten çıkacak suya.
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.