Kahraman insanın Halen’in iyi ya da kötü oluşunu, erdemlerini ve günahlarını, genel olarakta kendini şeylerin ölçüt alışını aşağılar; kendinden artık bir umudu kalmamıştır ve tüm şeyleri bir umutsuz temele kadar görmek ister. Gücü kendi- kendini-unutuşundan gelir; kendini düşündüğünde, yüksekteki hedefi ile arasını uzaklığı Ölçer; sanki ardında ve altında bir arpa boyu yüksekliğinde bir cüruf yığını görüyor gibidir.