Birbirleriyle bile konuşmadan, sessizce yürüyerek Arsa'ya girdiler. İçeride top oynayan çocukların çığlıkları yükseliyordu. Sonra da bir grup çocuğun "Yaşasın" diye bağırdıkları duyuldu. Macun Derneği üyeleri yeni başkanlarını kutluyorlardı. Arsa'daki çocukların hiçbir şeyden haberleri yoktu. Bu Arsa'nın, bu bir avuç toprak parçasının belki artık ellerinden alınacağını da bilmiyorlardı. Onlar için sabahları Amerikan bozkırı, öğleden sonra Macar ovası olan, yağmur yağarken deniz, kış aylarında Kuzey Kutbu haline gelen, onların çocuk ruhları için sonsuzlukla, özgürlükle, coşkuyla eş anlamlı olan, onları eğlendirmek için kılıktan kılığa giren bu dost toprak parçasını, yani iki evin arasına sıkışan bu ufacık engebeli Arsa'yı belki artık sonsuza dek yitirmişlerdi.
Sayfa 103 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.