[...] Onun için, Diogenes, kendi kendisiyle konuşan, fıçısını yuvarlayıp gezen, Büyük İskender'e dudak büken, insanları sineklere, havacıva dolu torbalara benzeten o filozof, bence, insanlardan nefretiyle ün kazanan Timon'dan daha acı, daha sarsıcı, dolayısıyla daha doğru bir yargıçtı. Çünkü nefret ettiğimiz şey yüreğimizde yeri olan bir şeydir. Timon lanet okuyordu bize, batmamızı istiyordu bütün hıncıyla; tehlikeli, zararlı, bulaşıcı diye kaçıyordu ülfetimizden. Öteki o kadar az değer veriyordu ki bize, yaklaşmamız rahatını kaçıramaz, tutumunu değiştiremezdi. Kovmuyordu insanları, korktuğundan değil, onlarla görüşmeyi hiçe saydığından: Bizi kendisine iyilik de, kötülük de yapmaktan aciz sayıyordu.
Sayfa 172 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, XL. Basım: Ağustos 2020, İstanbulKitabı okudu
·
2.336 görüntüleme
Çok sarsıcı bir ifade kesinlikle. Montaigne'in bu cümlesi çok yerinde bir tespit.
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.