bunun iki sebebi vardır
1- ateş düştüğü yakar
2- Acı veren şeyin etkisinde olan kimse dışsal uyaranlara kapalıdır, dışardan ona acı çekmemesi veya üzülmemesi hakkında konuşan, acı çeken kimseye bu yönde telkin verenler boşa konuşuyordur çünkü kişi konu hakkında acı çekmemesi - üzülmemesi gerektiğini ancak ve ancak zamanla kendi aydınlandığında, dışsal uyaranlara kapalı olma yani bir nevi hipnoz durumundan kurtulduğunda anlayacaktır.
Nasıl ki mutluluklar paylaşıldıkça artıyorsa bence acılar da paylaşıldıkça azalır. Ayrıca çok sevdiğimiz bir insanın acısını en içimizde hissedip onu biz de yaşayabiliriz. Şahsen sevgilimin acısı benim de acımdır ve onunla birlikte çekerim.
Gerçekten öyle,insanlar acıya ortak olmak için değil onu başkalarıyla dedikodu malzemesi hâline getirmek için varlar.Samimiyetsizliği çok güzel bir noktadan tanımladım sanırım.😌