“Karşımızda (hatta h a k k ı m ı z d a ) bir kez yanılmış olmalarını asla bağışlamazlar - hâlâ bizim ‘dostlarımız’ olarak kalsalar bile, içgüdüsel olarak kaçınılmaz bir biçimde bize iftira ederler ve zarar verirler. - Unutkan olanlar mutludurlar: çünkü kendi aptallıklarıyla da ‘başa çıkarlar.’”