Bana kendim bile çok geliyor bazen bu yüzden başka şeylerin yormasını yadırgamıyorum yoksa sorgulamaya önce kendimden başlamam lazım o da işime gelmiyor, böyle kısır bir döngüde neyin yorup neyin yormadığını sorgulayarak da yorulmak istemiyorum
Bu tam da şey gibi hâni böyle bir omuz vardır başını koyduğun her an sana dünyanın en mükemmel yeriymiş gibi hissettiren, sen o omza ait olan bütün dertleri kendin sırtlanırsın onun yükünü de alırsın ama aslında o kadar dinlenmişsindir ki tüm bunları yaparken çünkü bunun adıymış asıl dinlenmek,asıl çaba.Ve yorgunluksa tam olarak bütün çabalarına rağmen o omuzda bir başkasının en çabasız hâlini gördüğün anda başlar bu da tüm anlamlar kaybettirir.🍂🥀