Mutsuz kişilerden çoğunlukla kaçılır. Mutlu insanlara ise icten içe gicik olunur ve onun da bir an once mutsuzlar ker vanina katılması beklenir. Mutlunun ayaği kaydinılir çoğu zaman. Mutlu insanlar acaba ne zaman tökezleyecek diye beklenir. Yani mutlu kimselere de tahammül edilemez. Bu yüzden, mutlu insanlar, etrafin dikkatini çekmemek için çoğunlukla mutsuz rolüne bürünür. Bu durum onların kendilerini savunma mekanizmasıdır. Sonuç olarak şunu anlıyoruz ki, ne mutlu insanlara tahammül ediliyor ne de mutsuzlara. Tahammül sınırı çok daraldı insanların. Insanlar, mutsuzluğa düştüklerinde mutlu olmak için çabalarlar. Mutluluğa eriştiklerinde ise mutsuz olmadan hayatlarını devam ettiremediklerini fark ederler. Çünkü her şey zıddıyla hayat bulabilir.
Sayfa 47Kitabı okudu
·
89 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.