Dilin "ucundaki" şey çiçeklenmeden tomurcuklanır. Her kim ki başağa durur sessizlikte, dudaklarına varmayan bir şey bitiverir dilinde. Ağza alıp çiğnemenin, bir de solunumun yaşamı sürdürmek için kullandığı nefesin berisinde, ağzın içinde ayakta duran dilin görünmeyen çiçeklenişinin "ucu", "tomurcuğudur" bu. Aristoteles der ki, "Söz beyhudedir, hayat onsuz da sürer." Ağaçtaki tomurcuklar gibi, yüzdeki sivilceler gibi, dudaktaki uçuk gibi bir şey uç verir ağızda.