“Onu kurtaracağımı düşünüyordu. Ama kim kimi kurtarabilmişti şimdiye kadar? Beni kim kurtaracaktı? Kurtuluş dedim. Ankara’da bir mahalle, fazlası değil. Belki bir de Bob Marley’in en iyi şarkısı. Daha fazla düşünmeye gerek yok. Adı her yerde kendisi yok! Kurtulmaya gelmiyoruz bu dünyaya. Daha da saplanmak için buradayız. Dibine kadar. Onun için çürüyor bedenlerimiz ölünce. Mısırlılar uğraşmış efendileri kurtulsun diye. Ama nafile çaresi yok. Kurtuluşu beklemek yararsız. Gelmez çünkü kontenjan dolmuş. Biz daha çok kötülüğün sınırlarını zorluyoruz. Ne kadar iğrenç olabileceğimizi araştırıyoruz. Kinyas ve ben bir deneyim parçalarıyız. İnsanoğlunun çekebileceği acı ve yapabileceği tiksinti veren davranışların sınırlarını saptamak için yapılan bir deney. Belki de bu yazılanlar da yapılan deneyin raporudur. Sonuçsa sınır olmadığıdır. Tek sınır nefesin alınıp veremediği noktadır. O seviyeye gelene dek ne kadar acı çekersen ne kadar kötülük yaparsan seninle sınırın budur.”
Sayfa 67 - DK yayınlarıKitabı okuyor
·
43 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.