Bach: kozmogoninin ölgünlüğü; Tanrı’ya yönelik arzularımızın tırmandığı gözyaşı merdiveni; kırılganlıklarımızın mimarisi, irademizin olumlu -ve en yüksek- çözülmesi; Ümit içinde semavî yıkım; bizim için çökmeden mahvolmanın ve ölmeden yok olmanın tek yolu...
Bu baygınlıklıkları tekrar öğrenmek için çok mu geçtir? Ve orgun akorları dışında tükenmeye devam etmemiz mi gerekmektedir?
Metis YayınlarıKitabı okudu
·
48 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.