Rəvanə yorumladı.
Taze geldi.İsteyen 51-728 sayfa arası sayı buyursun...
·
1 artı 1'leme
·4.817 görüntüleme
Rebi' bin Heysem anlatıyor: Veysel'i görmeye gitmiştim. Sabah namazını kılıyor- du. Namazı bitirince tesbihle meşgul oldu. Tesbihini bitirsin diye sabrettim. Derken kalktı öğle namazına durdu. Üç gün üç gece ara vermeden böyle hareket etti. Ne bir şey yedi ne de uyudu. Dördüncü gece olunca dikkat ettim, gözlerinde biraz uyku işareti vardı. Bunun üzerine derhal Hak Teâlâya münâcât etti ve, "Ya Rab! Şu çok uyuyan gözden ve obur karından sana sığınırım," dedi. Kendi kendime bana bu ka- darı yeter, zihnimi karıştırmamalıyım dedim ve geri döndüm.
Derler ki ömründe hiçbir gece uyumamıştı. Bir gece, "Bu gece secde gecesidir," der o gece sabaha kadar başını secdeden kaldırmazdı. Başka bir gece, "Bu gece rükü gecesidir" der ve sabaha kadar rükü halinde bulunurdu. Sordular. Ey Veysel, böyle uzun geceleri bir tek hal üzere geçirmeye nasıl takat getiriyorsun?
"Biz henüz sübhane rabbiye'l-a'la' demeden sabah oluyor. Oysa üç kere tesbih getirmek sünnettir. Bunun için böyle hareket ediyorum. İstiyorum ki semadakiler gibi ibadet edeyim (ve hep kıyâm, rükü ya da secde halinde olayım)."
Namazda huşü nedir sorusuna, "Namazdayken yanına ok saplansa farkına var- mamaktır," dedi. Nasılsın sorusuna, "Sabah kalkan ve akşama kadar yaşayıp yaşa- mayacağını bilmeyen bir insan nasıl olursa öyle," diye cevap verdi.
Amelin nasıl diye soranlara, "Ah, yol uzun, azık yok!" diye cevap verdi. "Allah'a yer ve gök ehli kadar ibadet etsen, eğer Onun hakkında yakinin yoksa bunu senden kabul etmez," deyince sordular: "Onun hakkında nasıl yakın sahibi oluruz?" "Senin için tercih ettiği şeye gönülden razı olarak, kendini tamamıyla Ona ibadet etmeye vererek ve başka bir şeyle meşgul olmayarak," diye cevap verdi.
5 sonraki yanıtı göster
⚘️
Zenginliğın fakirlikten üstün olduğuna dair vaazlar verince kendisi. ne yüzbin akçe verdiler. O bölgede bir şeyh vardı. Meğer Yahya'nın sözlerini hiç hoş bulmamış ve, "Hak Teâlâ ona bunun bereketini göstermesin," demiş. Yahya Belh'ten ayrılınca yolunu kesip malını yağmaladılar. Bu o pirin bedduasının ese riydi denildi. Sonra Hire'ye ve başka bir rivayete göre Merv'e gitmeye karar verdi. Hire'ye gelince rüyasını anlattı. Burada emirin kızı meclisteydi. Biri aracılığıyla ona, "Ey Imam! İçin rahat olsun, borç meselesini gönlünden çıkar, çünkü falan gece Efendimiz (sav.) rüyada sana söylediğini bana da söyledi, Ya Resulullah, ben onun yanına gideyim mi?' diye sorduğumda, 'Hayır, o buraya gelecek, buyurdu. O günden beri seni bekliyorum. Babam beni kocaya verince başka kadınlara verdikleri kurşun ve bakır kadar bana altın ve gümüş yaptı. Bunun tutarı üçyüzbin akçe etmektedir. Hepsini sana feda edeceğim, ama bir dile- gim var, dört gün daha meclis kurup vaaz et," dedi. Yahya da dört gün meclis kurup nasihat etti. Ilk gün on, ikinci gün yirmı, üçüncü gün kırk, dördüncü gün yetmiş cenaze kaldırdılar, vaazın etkısıyle bu kadar kışı kendinden geçip can vermişti. Beşıncı gün yedi deve yükü altınla birlikte Hire'den ayrıldı. Belhüm'a (veya Belh'e) ulaşınca kendisiyle birlikte o malı götüren oğlu bu malı alacaklılara ve yoksullara verip bizi elı boş bırakır düşüncesiyle, seher vakti mūnācât edip başını secdeye koyan babasının kafasına birden kocaman bir kaya bıraktı. Yahya, "Malı alacaklılara verinız," dedikten sonra son nefesini verdi. Tarikat ehli naaşını omuzları üzerinde Nişabur'a getirip Ma'mer Mezarlığında toprağa verdiler, vesselam.
Yahya Bin Muaz
2 sonraki yanıtı göster
Ezelde takdir olunan kısmetin bilincine varan,dua ve niyazı bırakır.
Şeyh Ebu Bekir Vâsıti
1 sonraki yanıtı göster
73 :)) şimdi oldu mu hocam🤭
61 :)
"Okuyacağın bir ayeti dinlemeyi arzuluyorum." Veysel bunun üzerine eûzüyü çekti, hıçkırarak ağladı ve, 'Insanları ve cinleri ancak bana ibadet etsinler diye yarattım." [ZARİYAT 51:56] 'Biz yeri, göğü ve ikisi arasındaki şeyleri oyun olsun diye yaratmadık, bun- ları ancak hak ile yarattık. Lakin insanların çoğu bunu bilmezler' [DUHAN 44:38-48] mealin- deki ayetleri okudu. Ve öyle bir nara attı ki, az kalsın aklı başından gitti. Sonra bana dönüp sordu: Ey Heyyan'ın oğlu, seni buraya getiren neden nedir?" "Seninle huzur ve dinginlik bulmak." "Ulu ve yüce Allah'ı tanıyıp da Ondan başkasıyla huzur ve dinginlik bulan birini hiç görmedim, tanımadım!"
Veysel Karani
Tevhitteki marifet hiç kimsenin varlığını kabul etmez. Hiç kimsede vücut sahası- na ayak basma cesareti yoktur. Nitekim şeyhler, "Tevhidi ispat onu bozmaktan başka bir şey değildir," demişlerdir. Bir pir, "En büyük günahım Onun hakkında marifet sahibi olmamdır," demiştir. (Kulun Allah hakkında arif olduğunu san- ması kendine varlık vermesi demek olup, kendini görmesi günahların en büyû- güdür.) Imdi Onun varlığıyla kendi varlığının hutbesini okuyan käfirliğini tescil etmiş olur, kendi varlığıyla Onun varlığının hutbesini okuyan, kendisinden müş- rikliğine şahit getirmiş olur. Onun varlığıyla kendi varlığını arayan kafirdir, ken- di varlığıyla Onun varlığını arayan aşina ve arif değildir.
Şeyh Ebu Bekir Vasıti
135
Naklederler ki, bir gün (gıda namına) hiçbir şey bulamayınca, "Ilahi, bu halin şükranesi olmak üzere dörtyűz rekât namaz kılacağım," diye niyaz etti. Ertesi gece de hiçbir şey bulamadı. Üçüncü gece de böyle oldu, böyle böyle bir hafta geçtiği halde eline gıda namına hiçbir şey geçmedi. Kendisinde bir zaaf hali belirdi ve, "Ilahi, artık ihsanına layık oldum," der demez derhal bir delikanlı çıkageldi ve gida- ya ihtiyaç var mıdır diye sordu. Ibrahim, "Var," deyince alıp eve götürdü, ona dik- katle bakıp bir nara attı. Ibrahim, "Ne oldu?" diye sorunca genç, "Ben senin kulu- num, sahip olduğum her şey de senindir," dedi. Bunun üzerine Ibrahim, "Seni azat ettim ve elinde her ne varsa onları da sana bağışladım, bana destur ver gideyim," de- di. Sonra şöyle niyaz etti: "İlahil Ahdettim, bundan sonra senden başka hiç kimse- den bir şey istemeyeceğim. Zira ben yalnızca bir parça ekmek istedim, ama sen bü- tün dünyayı önüme serdin!"
İbrahim B. Edhem
3 sonraki yanıtı göster
Naklederler ki, bir zamanlar Şiblı ağlıyor, sızlanıyor ve ah ah deyip duruyordu. Onu gören Cüneyd, "Şibli, Hazreti Ilahi tarafından kendisine verilen emanete hıya- net etmeyi istediğinden, onu ah vah deyip nara atma musibetine düşkün kılmışlar- dır," dedi. Cüneyd bu sözleri söyleyince dinleyicilerin akıllarına birtakım şeyler (ve olumsuz düşünceler) geldi. Ama o iman nuruyla bundan haberdar oldu ve, "Zinhar! Şıblı hakkındakı hatırları (iyi olarak) koruyunuz, (o) halk arasında aynullahtır [Al- lah'ın gözüdür)," dedi. Öyle oldu ki, bir gün müritler Şibli'yi överek, "Şu anda onda olan sıdk ve şevk kimsede yoktur, sålikler içinde ondan daha yüce himmeti ve ak yüzü olan bir kimse yoktur," dediler. Şibli tam bu sırada ansızın içeri girdi ve söyle- nenleri duydu. Bunun üzerine Cüneyd söz alıp, "Siz onu bilmezsiniz, o reddedilmiş, perişan ve karanlık birisidir. Onu buradan dışarı atınız," deyince yoldaşlar onu dışa- rı attılar. Şibli gidip eşik üzerine oturdu, arkadaşları sıra sıra dizildiler ve, "Ya şeyh! Şibli hakkında söylediğimiz her sözün doğru olduğunu biliyorsun, neden bunu böyle emrettin?" dediler. Cüneyd dedi ki: "O, söylediğiniz övücü sözlerin bin kat üstündedir. Ama siz onun arkasına (tuzak olacak şekilde) keskin bir kılıç koydu- nuz, ona zarar gelmesin diye biz de o kılıcın önüne siper koyduk! Kılıçla açtığınız yaraların izini sildik!"
2 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.