Dişlerini sıkıp gözlerini yumdu ve hiçliği düşündü. Muazzam bir küçülme ve aynı zamanda haşmetli bir büyümeyi aynı anda karnında hissedince biraz sakinleşti. Var ile yok arasında sıkışmaktan ve bu iki zıt kutbun ekseninde çizilen mevcudiyetin aşırı gerçekçi illüzyonlarından tiksiniyordu. Hiçliğin böyle oyunlara ihtiyacı yoktu çünkü uzantılarını ne içte ne de dışta sınırlamak eğilimimdeydi. Mikro ve makro ölçülerde hudutsuzluk anlamına geliyordu bu. Madde ya da mana fark etmeksizin sonsuza uzanmanın muhtemelliği aslında hakikatin bir tanımı olabilirdi. Ah, hakikat...
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.