Uraz'ın bir anda kurduğu cümle yalnızca sözümü değil, nefesimi de kesti. Aldığım nefes yarıda kaldı, hissettiğim şaşkınlık duygusu beni olduğum yere çivilerken aynı anda
koşarak uzaklaşmak istiyordum
'Ne?" deyiverdim sadece.
Uraz başını salladı.
"Bu,'' dedi,
"Sana vereceğim iki haberin yalnızca ilki... Annen hamile, bir kardeşin olacak. Ve..."
"Ve?" dedim öfkeyle, "Ve ne, Uraz? Ne?"
"Hamileliğini ögrendigi gün hastanede bir şey daha öğrenmiş.. Karaciğer yetmezliği. Aslında zaten hastaneye gitme sebebi yaşadığı karın ağrılarıymış, bir hastalığı olduğunu hissettiği için hastaneye gitmiş ve hastalık haberinin yanında bir de bebek haberi almış..."
"Ne?" Nutkum tutulmuştu, Uraz karşımda durmuş bana art arda öyle hikayeler anlatıyordu ki içinde bulunduğum anın
gerçek olup olmadığını sorguluyordum. Önce kendisi ile ilgili anlattıkları, şimdi annem ile ilgili anlattıkları. Şaka mıydı tüm bunlar?
Nasıl acımasız bir gerçeklikti bu?
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.