Bir şiirin ilk mısraı ve az önce kaybolan keman sesi. Hepsi de boşlukta çırpınıyor, tutunacak dal arıyor, ve sonra sükûtun cenderesi. Birlikte çıkıp soluyab eksprese doğru gidiyorlar. Leylaklar, kasımpatıları, fıskiyeli havuz, beyaz masa örtüleri, kuşlu fincanlar, yeminler, mektuplar, uykusuz geceler, ipek mendil de arkalarından gidiyor.
Sayfa 58
·
40 görüntüleme
Öne Çıkan Yorum
Bugün 
Bahadır Yaldız (bak elim yine yazar kısmına gitti…) ile konuşuyorduk, 
Mustafa Kutlu ve yazılarının dinlendiriciliği hakkında. Şu alıntı başlı başına bunun kanıtı bence. Ne kadar huzurlu bir kısım bu, öyle değil mi Bahadır Yaldız ?
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.