Sabahtı. Sabah olduğu Gerasim'in gidip, yerine uşak Pyotr'un gelmesinden anlaşılıyordu. Pyotr mumları söndürdü, perdelerden birini açıp usulca ortalığı toplamaya girişti. Sabah ya da akşam, cuma ya da cumartesi hiç fark etmiyordu, öyle ya da böyle, değişen hiçbir şey yoktu hayatında! Acı bir an bile soluk aldırmadan eziyete devam ediyordu; yaşamın dönmemecesine geçip gittiğini bilmesine karşın yaşama duygusu içinde varlığını hep sürdürüyordu; hayatının tek gerçeğine dönüşen, o korkunç ölüm duygusu ve o malum yalan olduğu gibi duruyordu. Günlerin, haftaların, saatlerin ne hükmü olabilirdi burada?
Sayfa 59
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.