Doğal olarak bütün bunlar doğrusal ve sıralı bir şekilde gerçekleşmiyor. Bu dönem boyunca birçok başka sembol doğuyor ve ölüyor. Bazıları sadece bir defa kullanılıyor. Diğerleri geli şiyor ve üzerinde fikir birliğine varılıyor. Bir işaretin ilk defa kullanılması ile matematik camiası tarafından kesinkes kabul görmesi arasında çoğunlukla onlarca yıl geçiyor. Nitekim + ve - işaretleri, ortaya atılışlarından 100 yıl sonra bile tam olarak kabul görmemişti ve birçok matematikçi toplama ve çıkarmayı ifade etmek için hâlâ Latince plus ve minus kelimelerinin baş harfleri olan P ve M harflerini kullanıyordu.
Peki, bütün bunların arasında Viète ne yapıyordu? Fransız bilgin bu büyük hareketin katalizörlerinden biri. Giriş'inde cebrin modernleşmesine yönelik kapsamlı bir program sunuyor ve harfli işlemi, yani alfabenin harfleriyle işlemi ortaya koyarak bir kilit taşı yerleştiriyor. Önerisi basit olduğu kadar kafa karıştırıcı: denklemlerdeki bilinmeyenleri sesli harflerle, bilinen sayıları ise sessiz harflerle yazmak.
Bu sesli ve sessiz harfler arasındaki ayrım René Descartes'in biraz daha farklı bir önerisi lehine çabucak terk edilecek: Alfabenin ilk harfleri (a, b, c, ...) bilinen sayıları ve son harfleri ise bilinmeyenleri ifade edecek. Bugün de hâlâ matematikçilerin çoğunluğu tarafından bu gelenek sürdürülüyor ve "x" harfi günlük dilde bile bilinmeyenin ve gizemin sembolü haline ge- liyor.
Sayfa 162Kitabı okudu
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.