Friedrich Nietzsche ise tam tersi bir yaklaşım içindedir. "Hayır, tanrıya ihtiyacımız yok, insan gelişmelidir, insanda bu potansiyel vardır, üst insan yaratılmalıdır." der ve bunu yaparken de insanın aklına, zekasına vurgu yapar ve sanata vurgu yapar. Ama burada insanın merhamet, şefkat, cesaret, korkaklık gibi duygularının tümüyle silinmesi ve bastırılması gerektiğini söyler. Bu da tabii doğru bir şey değildir. İki yazarın aynı saptamadan aynı analizden yola çıkarak farklı sonuçlar üretmesi, bunları eserlerinde anlatmaları bizim için son derece yararlıdır. Neden yararlıdır? Çünkü bu iki yazar da birer dogma yazmadılar. Biri felsefeci idi diğeri edebiyatçıydı ama aslında ikisi de birbirine çok yakındı. Çünkü Dostoyevski de bir felsefeci sayılır. Nietzsche'nin kullandığı dil ise tümüyle edebi bir dildir, bu yanıyla edebiyatçı bir şair de sayılabilir.
·
26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.