Psikiyatri, büyük neşeyi sanki neşeli bir neşesizlikmişçesine, neşeli bir ruh hali diye adlandırmış, ayrıca bekâret ve şehvetlilik, vicdanlılık ve vicdansızlık, acımasızlık ve yufka yüreklilik gibi bütün uçların hastalıklı bir noktaya vardığını ilan etmiştir; bu koşullar altında yalnızca iki abartı arasındaki orta konumu hedefleyen bir sağlıklı yaşam, pek az önem taşımayacak mıdır? İdealinin yalnızca kendi ideallerinin abartılmasını yadsımak olması bile, böyle bir yaşamı son derece yoksul kılmayacak mıdır?
Sayfa 406Kitabı okudu
·
65 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.