Bir gece eskisi gibi çalamadığımı fark ettim.Boynumu her geriye atışımda gömleğimin kolalı yakası ensemi keser, musikinin huzuru ile hayatın canımı yakan gerçeklerini dengelemeye çalışırdım.
...
-O gece canım acımadı, çünkü annen gömleğimin yakasına pamuklu bir astar dikmişti.Anladım ki, insan evlenince eskisi gibi olamıyormuş.Ertesi gün sattım udumu.
...
-Seni bu kadar seven ve kılına bir zarar gelmemesi için her şeyi yapan bir kadına sırf bu nedenle mi cehennem azabı çektirdin yıllarca?
...
-Ben beni korumasını istemiyordum ki.O acıları yok etmesi için değil, benimle paylaşması için evlenmiştim annenle.
Sayfa 37Kitabı okudu
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.