Sonra birden o aydınlanmayı yaşadım. Soluğumu kesti bu. Şu son günlere dek “var olma”nın ne demek olduğunu hiç sezmemiştim. Ben de deniz kıyısında baharlık elbiseleriyle dolaşanlar gibiydim. Ben de onlar gibi “deniz yeşildir, yüksekteki şu beyaz nokta martıdır” diyordum ama bunun var olduğunu, martının bir “varolan-martı” olduğunu hissetmiyordum. Varoluş genellikle kendini saklar. Varoluş şuradadır; çevremizdedir, bizdedir, bizdir; ondan söz açmadan iki sözcük söyleyemesek te ona dokunamayız.
Sayfa 186 - Can YayınlarıKitabı okudu
·
104 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.