Ölü bir kirpi oluyordum, dikenleri yıldızlar ve yalnızlıkla kıvrılan.
Soyumun küskünlüğünü hazırlıyordum, bir kez daha oralarda gezinmeyecek olan kardeşlerimin iyicil adımlarını, daha şimdiden saptırıyordum.
Sen de ölüyordun önbilisinde, ağlatıyla giyinecek sonuçları.