Unutulmuş olacak mı acaba bütün bunlar --
Apenninler ardında ışığın sönmesi gibi, âh:
insan devletleri ve olaylar
ve içimizde şarkı söyleyen ilâh,
ve apandisitten artakalan sevimli yara izi
küçük bir çizgi ve sağlı sollu bir sürü küçük nokta--
sanki doyumsuz bir yaşam yüzdesinin işareti,
belli belirsiz bir dilin olmayışı mı yoksa?...