Fakat sen her şeyden evvel kendi hayatını düşünmekle yükümlüsün. Bak, bugün ne yapacağım bilmiyorsun. Evde bir annen var ki tek ümidi senden ibaret, bir eviniz var ki küçük bir tedbir noksanıyla elinizden gidebilecek, o herife kaptırdığın makineler var ki kurtarmak lazım, bunlardan sonra fakat hepsinden mühim olarak sen varsın ... Bak, yine yüzüme artık yaşamaktan vazgeçmiş bir adam gibi bakıyorsun,biraz kendini silk, biraz damarlarında kanının dolaştığını duy, gerçekten, hayattan vazgeçecek kadar ümitsiz, hülyasız mısın? Artık bu toprak parçasının üzerinde görülecek işin kalmamış olduğuna ciddi bir kanaatle hükmediyor musun?