"Canımın içi, gözümün ışığı yavrum," diye seven; yüzüne gözüne tekrar tekrar dikkatle bakarak bir daha öpen, bir daha sıkan; dünya gözüyle sağ salim tekrar gördüğünden dolayı dağlar kadar memnun olduğunu, kısaca pek ince annelik duygularını, pek coşkun sevinç duygularını pek kaba bir dille tamamıyla anlatan bu kadına karşı hüzünlü, üzgün, acı çeken bir çocuk kalbi kayıtsız kalabilir mi?
...
"Canım, ciğerim, yavrum," dense; korkutucu bir
uçurumun dibindeki bu köyden, bu çürümüş, karanlık evden kaçmak, kurtulmak istediği zamanlarda anne kollarıyla sarılsa; ümitsizlik ve nefret duyguları coştukça üzerine böyle sihirli gözyaşları dökülse kendisini bu kadar yalnız bulmaz, ümitsizlik ve bıkkınlığa bu kadar süratle kendini teslim etmezdi...
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.