"...İçindeki bütün hayat sönüyor, soluklaşıyor, ölüme doğru yöneliyordu. Ne kadar çok uyuduğunu, ne kadar çok uyumak istediğini fark etti. Eskiden uykudan nefret ederdi. Uyku onun değerli yaşama anlarını çalıyordu. Yirmi dört saate dört saat uyku, yaşamın dört saatinin çalınması anlamındaydı. Uykuyu nasıl da çok görürdü! Şimdi çok gördüğü yaşamdı! Yaşama karşı sevgi beslemeyen bir yaşam, iyice son bulmak yolundaydı..."
Sayfa 346Kitabı okudu
·
52 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.