Sonsuza dek deşilen bir yaraya acınmam söz konusu değil. Bu yarayı taşıyanlar, onun varlığını bile duyumsamıyorlar. Burada yaralı olan, zarar gören insan değil, insanlık sanki. Acıma duygusunun varlığına hiç inanmıyorum. Beni üzen, bahçıvanın görünüşü değil. Beni üzen, insanın eninde sonunda, tıpkı tembellik gibi içine yerleştiği bu yoksulluk değil. Doğulu kuşaklar, çamurda yaşıyor ve bundan hoşlanıyorlar. Beni üzen acılar, halka dağıtılan çorbalarla giderilmez. Beni üzen şey, ne bu çökkünlükler, ne bu kamburlar, ne de bu çirkinlik.
·
52 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.