Cehennem yerinde hiç ateş yoktur, herkes ateşini buradan götürür…
Yaşar Kemal Kuşlar da Gitti
İstanbul’un sokaklarında yakaladıkları kuşları cami, kilise ve sinagogların kapılarında “azat buzat beni cennet kapısında gözet” diyerek satmayı meslek edinen çocuklar. “Alın, alın, havaya attın kuşları, atın ki uçsunlar, varsınlar sizi iyiliğin, güzelliğin, cennetin kapısında beklesinler. Bir kuşa bir cennet, uçurun ha uçurun…” Artık kimsenin kuş azat etmek istemediklerini gördüklerinde çocuklar insanlıklarına yabancılaşırlar. Niye böylesine insanlar insanlığı unuttular?
İnsanlık öldü mü?
Bir düşünelim bakalım öldü mü, ölmedi mi?
İnsanlık zaten yüzyıllardır sorgulanmıyor mu?
Sonuç olarak çok beğendiğim efsane bir kitap… 
