Özlem: Varlığı bir dert yokluğu yara..

….. Para insanı kemirir. Yavaş yavaş eritir. Tanınmaz kılıklara sokar. Koca çınarların bile başedemediği bir çürümeyle içten içe çürütür. Dermansız bırakır. Susuzluğa mahkum olmuş çiçekler gibi soldurur, boynunu büker. Öldürür. …..

Sayfa 40