Kahin, görebilen tek gözuyle aynaya baktı ve uzun boylu, çekik gözlü O adamı gördü. Bunu görmek kendisi gibi
diğerlerinin de içinde yaşadıklanı O dünyadaki asıl hakikati görmek demekti. Gözün görevinin görmek degil hakikati görmek olduğunu söyleyen alim aklına geldi. Hakikati gören gözün başka hiçbir şey görmesine gerek yoktu. Yedikule Kahini'nin yegâne gözüne
de bu şekilde perde indi.
Ama kör olmasına rağmen hiçbir şey görmüyor değildi. Gözlerinin ona gösterdiği yegâne sey, o uçsuz bucaksız karanlıktı.Tıpkı sessizliği dinleyen Eflâtun gibi, kâhin de sustu.
Belkide susmak. gerçeği anlatmanın tek yoluydu.
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.