Şimdi mi? İnsanların gözleri uzun bir uçurumu ezber etmeye çalışan bir
çift korku çiçeği, bir imdat çığlığı; sevincine bakarken bile ışığını ağır bir
kuşku, boğuk bir önlem duygusundan alıyor. Herkes eliyle göğüskafesine
yerleştirdiği kocaman bir kayanın altında kirpikleriyle kuş resimleri çiziyor
gökyüzüne. Zorun, paranın ve yalanın Tanrıları, aşk, iyilik, eşitlik, onur,
özgürlük gibi tüm insani değerleri bir ihanet saplantısı, bir bölünme
paranoyası ile ufkun dışına itiyor. Bütün korkakların azılı bir kahraman
kesildiği şarkıları bozulmuş bir ülkede ölüm, sorunların tek çözümü,
hakların ve halkların ilk ve son ödülü oluyor. Özgürlük, bir uygunlukla
iğdiş edilmemişse ancak hapishanelerde soluk alıyor