Her romanda belki bütün tipler şu veya bu derece yalancı ve müstear bir şahsiyetle kımıldayan romancının kendisinden başka kimseler değildirler; fakat romancı onlara realitenin maskesini yakından iğretiliği belli olmayacak kadar hünerle taktığı ve onları en gerçek hayat cevheriyle dolu imişler gibi yaşattığı derecede tam bir yaratmaya doğru gitmiştir.
"Bir de her romancı kendinde birçok insanlara ait ayn ayrı karakterlerin istidatlarını taşır. Bunların her biri kendi gelişmelerine has çevreyi bulamamış oldukları için büyümemişlerdir. Romancı başka muhitlerde yaşamış olsaydı, içindeki çeşitli karakter tohumlarından hiç ummadıkları ve bilmedikleri çatlayabilirdi, bambaşka bir adam olabilirdi, ondan pekâlâ bir cimri, bir dolandırıcı, bir katil, bir hırsız veya bir komisyoncu çıkabilirdi. Romancı kendinde saklı bütün mizaç ve karakter istidatla- Ben romanında büyüterek onlara tam birer hüviyet verir. Ben'inin içinde yaşayan ben'lere gerçeklik haysiyetinde rüyalar gördürür. Zaten romancı, kendisinde uyuyan benliklerin delâletiyledir ki başkalarının içine hülül eder.
Sayfa 228Kitabı okuyor
·
177 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.