Müritler Bankalarına girdiklerinde, sanmayasınız ki canlarının çektiği gibi öylesine dalıp paraları alabilsinler. Katiyen. Önce küçük bir kafesten ona bir şeyler mırıldanarak Dolar’la konuşmaları gerek, bir nevi günah çıkarıyorlar yani. Fazla gürültü yok, yumuşacık bir ışık veren lambalar, yüksek kemerler arasında minnacık bir gişe, o kadar. Vaftiz şekerini yutmuyorlar. Onu cebe indiriyorlar. Öyle huşu içinde onları uzun uzadıya seyredemezdim. Ne de olsa dümdüz gölge bölmeleri arasından sokaktaki insanların peşinden gitmem gerekiyordu.
Sayfa 220Kitabı okuyor
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.