Sefârînî der ki: "Cahillerden birçoğu zannediyor ki Allah'a karşı hüsn-ü zanda bulunmak demek; bütün emir ve nehiyleri işlevsizleştirerek Allah'ın af ve rahmetinin genişliğine itimat etmek demektir. Bu; çirkin bir hata ve rezil bir cahilliktir. Çünkü senin merhameti umman demek rezilliğe ve ahmâklığa boyun eğmen demek değildir. Allah'ın şu âyeti de bunu doğrular:
فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا الْكِتَابَ يَأْخُذُونَ عَرَضَ هَذَا الْأَدْنَى وَيَقُولُونَ سَيُغْفَرُ لَنَا وَإِنْ يَأْتِهِمْ عَرَضَ مِثْلُهُ يَأْخُذُوهُ
"Onların ardından da (âyetleri tahrif karşılığında) şu değersiz dünya malını alıp, nasıl olsa bağışlanacağız, diyerek Kitab'a vâris olan birtakım kötü kimseler geldi. Onlara, ona benzer bir menfaat daha gelse onu da alırlar..." (A'raf, 7/169)
Sayfa 37Kitabı okuyor
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.