Bu hayatın hep kiracısı olmuştu kadın. Başkalarına ödenmiş bir ömrün, kalan kısmını düşünüyordu. Köşeleri tutulmuş gürültülü bir şehrin iniş çıkışlı dar sokaklarında lambaların ilişememiş kaldırımlarındandı. Artık kendine taşınmalıydı. Kuşandı ruhundaki renkleri... Elleri, kolları, beli kıvır kıvrım, parmakları zil çalmakta. " Hadi başla yeniden ey hayat!.. " deyip tenine çıplak bir ömür bıraktı kadın.
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.